Quan èri petitòta
Petita Marion,
Lo men pair me'n mandava
Guardar los anherons.

En estant pastoreta,
Guardant los anherons,
Non pensavi pas veta
A çò qui son amors.

Ara, be'n soi graneta,
Jo guardi los motons
Que'us hèi pèisher l'erbeta
Aus planèrs plens de flors.

Be'us hèi béver a l'aigueta
D'aceths arribalhons,
Tròbi, sus la pradeta,
Tres chivalièrs-barons.

L'u'm ditz : « Adiu, Nineta ! »
L'aute : « Adiu, mas amors ! »
L'aute e'm geta a l'aigueta
Com l'am los pescadors.

Mulhada, no'm soi veta,
L'arriu qu'èra de cors ;
Me'n soi agergadeta
Devath un pomèr doç.

Pomèr de l'arribeta,
B'as tu beròjas flors !
Mes non n'as pas autandas
Com lo men còr d'amors.