Lo men canhôt,
Beròi be n'èra !
Dab sons ueihs d'aur,
Son peu brasuc.
Qu'èra tà jo,
O ! que'm rapèri,
Lo men migòt
Chic temeruc.
Quan me n'anavi tà l'escòla
Eth que vienè tot entristat,
Mes au sortir
Que'm vienè cuélher.
Quina gaujor
Quina amistat !

Lo men canhôt
Briga pèc n'èra
Hens sons uelhs d'aur
Tot qu'i vedèn
Ne'u mancava
Que la paraula,
Mes, eth e jo,
Que'ns comprenèn.
Un dia tà'm cuélher a l'escòla
Eth que trauqué, quina amistat !
Mes autanlèu,
Ua autò hòla,
Davant mons uelhs,
Que'u me tué.

Quan lo lhevèi,
Que m'espiava
Dab sons ueihs d'aur ;
Non comprenè.
E lo son peu
Tan doç lusiva.
Ò ! Quin tristèr !
Com lo plorèi !
Quan serèi gran, jo que v'at disi,
Las autòs que deveràn
Deishar los cans
Dehens las vias,
Aqueths grans còrs
Dens drin de peu.